رزرو اقامتگاه بوم گردی، هتل و کلبه های بوئین و میاندشت - استان اصفهان

بوئین و میاندشت از غربی ترین شهرهای استان اصفهان است که در فاصله 179 کیلومتری از شهر اصفهان (مرکز استان) قرار دارد. شهرستان بوئین و میاندشت از شمال به شهرستان خوانسار، از جنوب به شهرستان فریدونشهر، از شرق به شهر فریدن و از سمت غرب به استان لرستان می رسد. بوئین به معنای مرکز و مکان وسیع است و میاندشت به واسطه قرار گرفتن در میان دشتی وسیع، به این نام شهرت یافته است. بوئین و میاندشت (buinvamiandasht) در گذشته، مکانی برای ارتباط بین روستاها، داد و ستد کالا و تامین مایحتاج اولیه عشایر بوده است. زبان اکثریت این منطقه، فارسی است و عده کمی از مردم به زبان گرجی صحبت می کنند. اگر علاقه مند هستید که بوئین و میاندشت را برای بوم گردی انتخاب کنید و به دنبال مکان مناسبی جهت اقامت هستید، یواسپیس، پلتفرم خدمات بوم گردی با ارائه فهرست اقامتگاه های بوم گردی، هتل های سنتی و خانه های بومی به شما کمک می کند تا با آگاهی از جاذبه ها و آداب و رسوم و فرهنگ شهر بوئین و میاندشت، اقامتگاه مناسب خود را جهت سفر به این شهر انتخاب کنید.

آداب و رسوم محلی

یکی از مهم‌ترین بخش‌ های هر سفر، ارتباط با مردمی است که با آنها برخورد خواهید داشت. شناخت این آداب و رسوم می تواند به شما برای داشتن سفری بهتر، کمک کند.

آداب و رسوم ماه رمضان: ماه رمضان در بوئین میاندشت همانند دیگر نقاط ایران با غبارروبی مساجد، پیشواز، رسم نیت ماه رمضان، بیدار کردن، شب احیاء و پخش شله زرد برگزار می شود. 

آئین نوروز: پوشیدن لباس های نو با رنگ های شاد، طبخ شیرینی های محلی (گز، نبات، پولکی)  و سبزه انداختن از اعمال عید نوروز در بوئین و میاندشت است.

قاشق زنی: قاشق زنی از جمله رسوماتی است که به دست فراموشی سپرده شده است. کودکان با زدن قاشق به یک ظرف فلزی به خانه همسایه ها می رفتند و همسایه ها به آنها شکلات و شیرینی می دادند.

پنج نمونه از زیباترین جاذبه های گردشگری بوئین و میاندشت

سد و سراب افسوس: در قسمت جنوبی شهر افسوس، چشمه های جوشان بوجود آمده است که در انتها به سد خاکی می ریزد. وجود چشمه ها و مراتع سر سبز اطراف این سد، طبیعت بکری برای بوم گردان فراهم کرده است.

سرچشمه آغچه: در انتهای روستای آغچه که در 10 کیلومتری غرب بوئین و میاندشت واقع شده است، چشمه زیبای آغچه وجود دارد که به باغ ها و بیشه ها می ریزد. 

مزرعه کوراغلی: در انتهای روستای هندوکش مزارع بسیاری وجود دارد که یکی از زیباترین آنها مزرعه کوراغلی است. زیبایی این مزرعه از آن جهت است که رودخانه قم رود از میان آن عبور می کند و چمنزارهای اطراف آن، پوشیده از گلهای رنگارنگ و مرغزارهای دیدنی است. مهم ترین گونه های جانوری این منطقه، کبک، خرس و بزکوهی می باشد.

بیشه خلعت پوشان: یکی از مناطقی که هرساله میزبان طبیعت گردان زیادی می باشد، بیشه زارها و لاله زارهای خلعت پوشان است که پوشیده از شقایق وحشی، لاله واژگون و زنبق وحشی است.

آبشار فصلی نوغان: در مسیر رودخانه قم رود و در بخش شمالی پل تاریخی نوغان به آبشار زیبای نوغان می رسیم که همه ساله گردشگران زیادی را به خود جذب می کند.

از دیگر مراکز دیدنی شهر بوئین و میاندشت می توان به رودخانه دره حوض، پیست اسکی افوس، قلعه تاریخی هژبرپور، حسینیه قدیمی بویین میاندشت، کلیسای روستای زرنه، حمام کرچ، پل نوغان، تفرجگاه دره حوض، تفرجگاه نوغان، بیشه زار پیلستون، دشت لاله های واژگون ماهورستان، پارک جنگلی محله بوئین، پارک جنگلی محله میاندشت و روستای ارمنی نشین زرنه اشاره کرد.

معروف ترین صنایع دستی بوئین و میاندشت

مشبک فلز: یکی از صنایع دستی تزئینی معروف در بوئین و میاندشت، مشبک است که در حقیقت نوعی قلم زنی روی فلز محسوب می شود.

از دیگر صنایع دستی شهر بوئین و میاندشت، می توان به طلا کوبی، فیروزه کوبی، میناکاری، جاجیم، قالیچه، نجاری سنتی و معرق اشاره کرد. غذاهای محلی این منطقه شامل خورشت نخود آله، کباب زردک، کباب مشتی، آش سماق، ماش و قمری، خورشت ماست، اوماج سرکه و گوشفیل با دوغ است. لبنیات و گیاهان دارویی این منطقه نیز به واسطه شرایط آب و هوایی مناسب از کیفیت و تنوع بالایی برخوردار است.

مناسب ترین فصل سفر

شهرستان بوئین میاندشت دارای آب و هوای کوهستانی است. بهار و تابستان های معتدل و زمستان های بسیار سرد و برفی، مشخصه اصلی این شهر است. به لحاظ دشت های وسیع و تپه های سرسبز، فصل بهار تا اواسط تابستان، مناسب ترین زمان برای بوم گردی در این منطقه است.