رزرو اقامتگاه بوم گردی، هتل و کلبه های علویجه - نجف آباد

علویجه در شهرستان نجف آباد استان اصفهان واقع شده است که از شمال با میمه و کاشان، از شرق با اصفهان، از غرب با خوانسار و از جنوب با نجف آباد همسایه است. این شهر در فاصله 90 کیلومتری اصفهان (مرکز استان) و 80 کیلومتری نجف آباد قرار دارد. وجود دو قلعه، یکی معروف به قلعه گبری که آثار خرابه های آن بر فراز یکی از تپه های علویجه وجود دارد و دیگری، قلعه سنگی در جوار کوه امامزاده شاه شمس الدین محمد (ع)، نشانگر قدمت این شهر تا قبل از ظهور اسلام می باشد. وجود خرابه هایی معروف به سرخاله که در آن بقایای خانه های قدیمی به خوبی قابل مشاهده است، نیز از دلایل دیگر قدمت علویجه می باشد. رودخانه خشک رود که از ارتفاعات رشته کوه های بلغویی سرچشمه می گیرد، از جنوب شهر علویجه می گذرد و پس از آن به زاینده رود می ریزد. یواسپیس، پلتفرم خدمات بوم گردی با ارائه فهرستی از اقامتگاه های بوم گردی علویجه و امکان رزرو آنلاین، اقامتی دلنشین در زیباترین خانه بومی ها و یا اقامتگاه های بوم گردی برای شما فراهم می کند.

آئین خاص مردمان

فال بولونی و دلالگی از آداب و رسوم منحصر بفرد بومیان علویجه می باشند که در ادامه به معرفی آنها می پردازیم.

فال بولونی: بولونی ظرف سفالی شبیه کوزه است با این تفاوت که دهانه اش بازتر از کوزه می باشد و به عنوان ظرف نگهداری ترشی به کار می رود. در شب چهارشنبه سوری، یکی از زنان فامیل به تعداد افراد، اشیاء ریز شبیه دگمه و یا دانه های تسبیح را داخل بولونی می ریزد که هرکدام برای یک نفر در نظر گرفته می شود. درب بولونی را می پوشانند و آن را داخل تنور می گذارد. صبح روز بعد، اعضای فامیل دور هم جمع می شوند و یکی از سالمندان دیوان حافظ را در دست می گیرد، دختر بچه ای دستش را داخل بولونی کرده و یکی از دانه ها را بیرون می کشد و فال گرفته شده، مربوط به کسی است که دانه اش از درون بولونی بیرون آمده باشد.

دلالگی: دلاله به زنی می گویند که از دختران دم بخت خانه ها اطلاع دارد. در مراسم ازدواج، خانواده پسر به دلاله سفارش می کنند تا دختری مناسب برای پسرشان پیدا کند. چنانچه دلاله دختری را مناسب پسر یافت، او را به خانواده پسر معرفی می کند و به همراه خانواده پسر به بهانه ای به خانه دختر می روند تا از نزدیک با او آشنا شوند که اینکار را دلالگی می گویند.

جاذبه های طبیعی و تفریحی علویجه

غار سنگریزه، کوه گبری (قلعه گبری)، استخر طبیعی قوره، چهارکوه، کوه تیرجه، کوه چهل دختران، سیاه کوه، کوه بلغویی و امامزاده شمس الدین محمد (ع) از جاذبه های طبیعی علویجه می باشند که در ادامه به معرفی مهم ترین آنها می پردازیم.

غار سنگریز: این غار در فاصله 15 کیلومتری شرق علویجه قرار دارد. با ورود به فضای تاریک غار و پیمودن یک مسیر مارپیچ کوتاه با شیب ملایم، به اولین تالار غار می رسیم که ستون های آهکی زیبایی در آن خودنمایی می کند و قندیل های بزرگی به شکل گل کلم در همه جا به چشم می خورد.

کوه گبری (قلعه گبری): تپه ای تاریخی است که آثار و بقایای تاریخی قلعه گبری بر روی آن وجود دارد. قدمت قلعه گبری به دوران قبل از اسلام برمی گردد و محل زندگی اقوام گبری بوده است.

استخر طبیعی قوره: این استخر طبیعی، یک کانال زیرزمینی است که آب قنات را از زیر رودخانه فصلی شهر منتقل می کند. این کانال به گونه ای طراحی شده که با استفاده از اختلاف سطح آب از دو طرف، آب از یک طرف کشیده و به طرف دیگر می رود.

صنایع دستی، محصولات کشاورزی و سوغات پرآوازه

هنرمندان علویجه در زمینه صنایع دستی چون گلیم بافی، گیوه بافی، بافت کرباس، نمدمالی، معرق و منبت بسیار ماهرند. علویجه بزرگترین توتستان کشور می باشد و علاوه بر آن انگور، هلو و بادام نیز از محصولات کشاورزی این شهر به شمار می آیند که در کنار هنرهای سنتی چشم نواز از سوغاتی های پرطرفدار این شهر می باشند.

غذاهای رنگارنگ علویجه

کباب شتر، گندی، قورمه به، آبگوشت لوبیا سبزی، یتیمچه، قیمه ریزه و قلیه پیتو از طعم های فراموش نشدنی علویجه می باشند که می توان آنها را در اقامتگاه های بوم گردی و یا خانه بومی های شهر علویجه امتحان کرد.

بهترین فصل سفر

علویجه دارای آب و هوای گرم و خشک می باشد، از این رو پیشنهاد می کنیم از اواخر زمستان تا اوایل بهار به این شهر سفر کنید و از بازدید در این شهر لذت ببرید.