یواسپیس | پلتفرم رزرو خدمات بوم گردی
جشن نوروز، اگر نگوییم قدیمی ترین، دستکم جزو دو یا سه آیین کهنسالِ تاریخ و فرهنگ ایران و حتی جهان است. نوروز فراتر از یک مراسم عادی چند صدساله، قدمتی بیش از عمر تاریخ دارد و از روزگاران اساطیری و اعصار پیش از تاریخ، توسط نیاکان خردمند و اندیشمند ما، در تار و پود حیات هفت هزار ساله ایران جاودان شد.
برخلاف تصور عامیانه، چهارشنبه سوری رویدادی منحصر به رقص و پایکوبی و پریدن از روی آتش و ایجاد آلودگی صوتی و ترس و وحشت ناشی از آن و خطر آسیب جسمانی نیست. جشن چهارشنبه سوری آیینی کهن، ملی، همگانی، فرهنگی، اجتماعی و برخاسته از باور باستانی بازگشت روان درگذشتگان و لزوم احترام به آن و حفظ پاکیزگی، تندرستی، بخشندگی و آرزوی بخت خوش برای همگان است. در جشن چهارشنبه سوری، علاوه بر آتش افروزی، مراسم و سنت های دیگری نیز که همگی ریشه در تاریخ، فرهنگ، دین، خرافات و باورهای عامیانه دارند و به نیت تندرستی و شادکامی و نیک بختی برگزار می شوند، وجود دارد.
«گفتاری درباره تاریخ، خاستگاه و فلسفه جشن چهارشنبه سوری»
در سراسر تاریخ چند هزارساله ایران، نور و مظاهر آن چون آتش و خورشید، نزد نیاکان ما مظهر زندگی، پاکی، تقدس و جلوه ای از وجود پروردگار بود. ایرانیان باستان در ستایش و بزرگداشت آتش می کوشیدند و از هزاران سال پیش، در هنگام نماز، رو به سوی خورشید یا آتش فروزان نیایش می کردند. در سراسر اوستا، کتاب آسمانی زرتشتیان، آتش مقامی والا دارد. پس از سقوط ساسانیان و ورود اسلام نیز احترام و اهمیت نور و آتش نزد ایرانیان، در اعتقادات و اعمالی چون سوگند به روشنایی و چراغ و افروختن شمع در اماکن مذهبی باقی ماند.
